en çok seni özledim ben. 
Karşı komşunun sokağa çıkacağı zamanı beklemeni. 
Her teyzeyi annen gibi sevmeni. 
Sanki ayıpmış gibi kimselere söylememeni. 
Ve o bisikleti ilk gördüğünde koşuşunu. 
Yağmurlu bir günde annenin elinden yediğin ekmeği. 
Islanan sokaklara bakıp duygulanmanı. 
Yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı.
Seni bir kez daha görmek isterdim.
Hiç konuşmadan...
Kısa pantolonlu, siyah beyaz halini...
Bir lokma boyunu...
Diz çöküp yere sımsıkı...ama çok sıkı 
sarılmak sana.. 
Gözyaşlarımı omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi,

sana kim olduğumu söylemeden...Arkama bakmadan,

ağladığımı sana göstermeden.

Seni çok özledim, ama çok özledim... 
Çocukluğum! 

​